Invisibles - Discussie : Say you want a revolution

[spondaman]

"and so we begin again"

Ik denk dat iedereen die de eerste Invisibles TpB heeft gelezen, dit wel herkent.

Het is de eerste zin, van de eerste bladzijde, van de eerste tradepaperback.
Het is voor mij ook het eerste gedeelte wat ik niet helemaal thuis kan brengen. Ok, King Mod herken je, maar wie is die zakenman en wat voor significantie heeft de scarabee.
Dit is een voorbeeld van een, voor mij, kenmerkend iets van de Invisibles (wat ik tot nu toe gelezen heb dus), een hoop onderdelen van het verhaal zijn onduidelijk.
Sommige vragen worden beantwoord, maar het grootste gedeelte blijft onuitgelegd.

Ik kan een lijst maken van dingen die ik (nog) niet begrijp, maar dat is mij teveel werk en is denk ik ook niet de essentie van het verhaal. Ik geloof ook dat dit uiteindelijk zal worden uitgelegd.
Ik zal wel proberen mijn mening over de eerste TpB te formuleren en de belangrijkste vragen op te stellen.

Down and Out Beatles in Heaven and Hell
De eerste 5 delen, heb ik met veel plezier en enthousiasme gelezen. Alhoewel ik weinig snapte, werd ik steeds een stukje verder de comic ingetrokken door het verhaal en de goed getimede hints. Het werd al snel duidelijk dat alles wat je ziet en leest van belang is/ kan zijn. Niets is er zomaar.
Zo wordt Dane/Jack Frost geholpen door zijn toekomstige teamgenoten, terwijl hij (en de lezer) dat niet eens door heeft. Ik moet zeggen dat de personages wel op zo'n manier getekend waren dat ze wel opvielen en dus wel wat te maken moesten hebben met het verhaal. Wederom een hoop onbeantwoorde vragen, maar dit werd naar de achtergrond geschoven door de vragen die wel beantwoord werden en het meeslepende verhaal.

All we want is Arcadia
Weer begint het verhaal met King Mob , maar deze keer met een wat dubbelzinnige boodschap.
"There is only the dalang"
Dan worden er in dit tweedelige verhaal, vier verschillende verhaallijnen door elkaar gegooid : de Shelly's, de kaart, de Invisibles en Orlando.
De kaart , de invisibles en Orlando komen uiteindelijk allemaal samen. Maar de rol die de Shelly's spelen is nog niet helemaal duidelijk. Ook leren we meer over de hoofdpersonen, maar met die kennis ontstaan wederom meer vragen.
Het verhaal wordt afgesloten met het beeld dat de Marquis een nieuwe recruut ophaald.
Ik vond dit verhaal beduidend minder en stukken oninteressanter. Het overdreven gebruik van alle soorten perversiteiten werd niet geschuwd. Ik voelde mij eigenlijk een beetje als Dane ; misselijk.
Nu ik erover nadenk is dit precies wat Grant Morrison wilde met dit verhaal. Mijn god, wat briljant. Sorry, ik denk even hardop.
Een wereld ontworpen door de Marquis de Sade, dat kan alleen maar leiden tot iets vreselijks. Maar wat willen de Invisibles hiermee bereiken ?
Hoe meer je leest, hoe meer vragen er ontstaan en hoe nieuwsgieriger ik wordt.

Laten we deze discussie snel afronden, zodat we met de tweede trade paperback kunnen beginnen ...

------------------
Yo, I know how to treat my girl right. I never ask her to swallow my spunk until I go down on her first. It's just common courtesy.
Bobby L | www.technicalvirgin.com

[Schizmo]

<BLOCKQUOTE><font size="1" face="Verdana, Arial">quote:</font><HR>
Maar de rol die de Shelly's spelen is nog niet helemaal duidelijk.
<HR></BLOCKQUOTE>

Voor mij gaat het verhaal van de Shelly's voornamelijk over het schrijverschap, en de betekenis ervan: Shiloh voert lange gesprekken met George Byron over de rol van dichters en schrijvers, hun belang in de maatschappij (iets waar de geheimzinnige medereiziger van Mary Shelly later nog op terugkomt) en over hun natuurlijke arrogantie: ze zijn scheppers, ze moeten de massa voorgaan door nieuwe creaties te bedenken en ze zullen voor eeuwig leven, onsterfelijk zijn door hun werken, vrij van elke vorm van onderdukking.
Maar ze moeten daar een prijs voor betalen (p. 163 "Let Prometheus beware; he who reaches out to steal fire from the gods must risk burning his fingers"), en dit is wat ze dan ook mogen ondervinden: Mary Shelly wou onsterfelijk worden door haar geschriften, maar het werk waardoor haar naam nog altijd naklinkt is het Frankenstein verhaal, iets wat ze nooit zou kunnen schrijven hebben mocht haar dochtertje Clara niet gestorven zijn. Het was door haar obsessie met het tot leven wekken van dode materie (haar overleden kind) dat ze tot concept voor het verhaal is kunnen komen. Anderzijds werpt Morrison ook de vraag op over de zin van het schrijverschap: Shiloh heeft het gevoel dat zijn utopische visies en dromen niet opwegen tegen de dood van zijn dochter, en dat is het gevoel waar iedere schrijver mee worstelt: welk nut heeft mijn werk? Welk verschil zal het maken voor de wereld eens dit werk of dat gedicht gepubliceerd is? En wat ben ik ermee nu mijn dochter dood is? ("While I prattled of utopia my child was dying of dysentery").

Schrijvers en dichters zijn dromers, die in hun werken volledige autonomie hebben en naar hartelust god kunnen spelen en naar believen grenzen kunnen doorbreken: schrijven is pure vrijheid, iets waar the Invisibles volledig voor staan. En voor vrijheid valt hoe dan ook altijd een zware prijs te betalen.

<BLOCKQUOTE><font size="1" face="Verdana, Arial">quote:</font><HR>
Het overdreven gebruik van alle soorten perversiteiten werd niet geschuwd.
<HR></BLOCKQUOTE>

De slachtoffers van die perversiteiten worden tot hun daden gedwongen door de verpersoonlijkingen van de vier machten die iedere maatschappij vorm geven: geld (the banker), wetten (the judge), geloof (the bishop) en zij die het beleid voeren: machthebbers, politici (the duke).

Deze vier bepalen wat wel en niet kan/mag/mogelijk is in de naar hun zinnetje gecre?erde wereld: zij bepalen de grenzen en regels waaraan we (net als hun slachtoffers in het verhaal) allemaal onderworpen zijn. Kortom: deze mechanismen doen hun zin met ons, tot in het perverse toe (denk maar aan slachtoffers van oorlogen, kinderporno -&gt; kassa, kassa!, onterecht veroordeelden, politieke gevangenen... voorbeelden genoeg!).

Mijn vraag bij deze mannen is wel: waarom dragen ze dezelfde make-up als Ragged Robin?

<BLOCKQUOTE><font size="1" face="Verdana, Arial">quote:</font><HR>
Een wereld ontworpen door de Marquis de Sade, dat kan alleen maar leiden tot iets vreselijks. Maar wat willen de Invisibles hiermee bereiken ?
<HR></BLOCKQUOTE>

Het doorbreken van alle grenzen en taboes op seksueel gebied. De Marquis is iemand met een heel eigen visie van wat een Utopia precies moet zijn, en het doorbreken van bovenvernoemde elementen leidt in zijn visie ook tot volledige vrijheid (het gaat dus om een andere opvatting van vrijheid, en een radicaal nieuwe manier om tot die vrijheid te komen): naarmate mensen die met seks experimenteren verder gaan in hun fantasie?n, geraken ze verlost van alle schaamte en gene, angst met iets verkeerds bezig te zijn en ongemakken over hun eigen lichaam.

Vrijheid dus.


------------------
You better send in some of the lab guys. Let them figure it out.

[This message has been edited by Schizmo (edited August 19, 2001).]

[This message has been edited by Schizmo (edited August 19, 2001).]

[spondaman]

Volt
Daarentegen is het wel zo dat symbolen als de scarabee vrij belangrijk zijn voor de thematiek.

Zoiets dacht ik ook wel, maar in tegenstelling tot de inleiding van het tweede verhaal is de scarabee een voorwerp en dus veel concreter. Aangezien de sfeer in dit stukje ook wat voorspellender is, lijkt het alsof het nog wel een onderdeel zal spelen in het verhaal.
Maar dit zal ik wel vaker door de war halen, aangezien je erg goed onderscheidt moet kunnen maken tussen wat echt belangrijk is en wat niet of thematisch bedoeld is.
De scarabee werd inderdaad ook afgebeeld op een bouwwerk op pagina 90, de pagina voordat Dane's wedergeboorte begint.

Schizmo
Maar ze moeten daar een prijs voor betalen (p. 163 "Let Prometheus beware; he who reaches out to steal fire from the gods must risk burning his fingers")

Toen ik dit stuk las, dacht ik meteen aan de Sade en de taak die hem opgelegd is om zijn Utopia te creeren. Morrison voorspelt hiermee waarschijnlijk al dat er iets zal gebeuren.

Schizmo
Mijn vraag bij deze mannen is wel: waarom dragen ze dezelfde make-up als Ragged Robin?

Dat vroeg ik mij ook af. Is zij misschien ook 1 van de maatschappelijke machten, of zelfs de machten gecombineerd. Zij leest de vreemde wezens in Rennes Le Chateau flink de les.
Om even op dat gedeelte verder te gaan.
Wie was de schakende man, wat deed hij daar en vooral waarom leek het net of Ragged Robin hem allang kende ?

Schizmo
Vrijheid dus.

Wat ik ook erg interessant vond aan het verhaal dat werd verteld was dat De Sade's zijn redenen voor het schrijven van zijn verhalen werd bekritiseerd door King Mob.
"Why don't you just admit it, you're just a dirty old sod"
Maar nu ik het teruglees, valt dit bekritiserende wel mee en De Sade geeft het ook wel toe. Maar ik wil niet geloven dat een Utopia door De Sade kan worden gecreerd. Daar moet wat achter zitten.
En de mensen die het weten, mogen het mij vertellen of er wat achter zit ja of nee (geen uitleg, alleen de ja of nee svp), want anders zal ik daar het hele verhaal op zitten wachten.

Nog iets anders wat mij eigenlijk wel opviel.
Even terug naar blazdijde 88. Daar komen 2 mensen aangelopen, die eruit zien alsof ze uit een vroegere tijd komen. Tom die zegt iets wat in het panel daarna door de man wordt herhaald. Ik kreeg het gevoel dat de jonge man, een jonge Tom was. De tijd die door elkaar loopt of gewoon een herinnering ?

Het kan ook zijn dat ik dingen zie die er niet zijn, dat zal in een hoop gevallen wel zo zijn, maar misschien ook niet.

Na 2 replies snap ik al een hoop meer van de serie en ik denk dat dit een erg handige topic wordt.

------------------
Yo, I know how to treat my girl right. I never ask her to swallow my spunk until I go down on her first. It's just common courtesy.
Bobby L | www.technicalvirgin.com

[This message has been edited by spondaman (edited August 19, 2001).]

[Schizmo]

<BLOCKQUOTE><font size="1" face="Verdana, Arial">quote:</font><HR>
Om even op dat gedeelte verder te gaan.
Wie was de schakende man, wat deed hij daar en vooral waarom leek het net of Ragged Robin hem allang kende ?
<HR></BLOCKQUOTE>

"The Blind Chessman" is een personage waar vele theorie?n rond bestaan, en hijzelf komt ook nog regelmatig terug, maar er wordt nooit precies uitgelegd wie of wat hij precies is. Laat ik het nog even in het midden houden, zo kan je je een eigen mening over de man vormen.

<BLOCKQUOTE><font size="1" face="Verdana, Arial">quote:</font><HR>
Maar ik wil niet geloven dat een Utopia door De Sade kan worden gecreerd. En de mensen die het weten, mogen het mij vertellen of er wat achter zit ja of nee, want anders zal ik daar het hele verhaal op zitten wachten.
<HR></BLOCKQUOTE>

"Ja" (in de zin van: hij komt nog terug, of zijn opzet geslaagd is kan je zelf nog lezen).

<BLOCKQUOTE><font size="1" face="Verdana, Arial">quote:</font><HR>
Nog iets anders wat mij eigenlijk wel opviel.
Even terug naar blazdijde 88. Daar komen 2 mensen aangelopen, die eruit zien alsof ze uit een vroegere tijd komen. Tom die zegt iets wat in het panel daarna door de man wordt herhaald. Ik kreeg het gevoel dat de jonge man, een jonge Tom was. De tijd die door elkaar loopt of gewoon een herinnering ?
<HR></BLOCKQUOTE>

Laat ik het erop houden dat je een verdomd aandachtige en clevere lezer bent
Die bewuste personages komen nog terug, en wat ze daar deden en wat hun belang is in het grote geheel lees je nog wel.



------------------
You better send in some of the lab guys. Let them figure it out.

[Oh!]

Okay, ik heb de eerste TPB weliswaar niet gevonden, maar ik gooi gaarne een handige link in de groep. Misschien kennen jullie 'em al, misschien niet. Hoe dan ook, goede site en handige uitleg.
http://www.barbelith.com/bomb/

Ben ik toch nog ergens goed voor!

------------------
Nothing ever ends.
watchmen#12 | alanmoore

[spondaman]

Bedankt Olav.
Ik heb em vandaag in de archieven van comicbookresources toevallig ook gevonden.
Erg handig als je de series al helemaal gelezen hebt. Maar ik ben zelf een beetje bang om iets ervan te lezen, omdat er waarschijnlijk spoilers in staan.

------------------
Yo, I know how to treat my girl right. I never ask her to swallow my spunk until I go down on her first. It's just common courtesy.
Bobby L | www.technicalvirgin.com

[Volt]

<BLOCKQUOTE><font size="1" face="Verdana, Arial">quote:</font><HR>Originally posted by spondaman:
"and so we begin again"
Het is voor mij ook het eerste gedeelte wat ik niet helemaal thuis kan brengen. Ok, King Mod herken je, maar wie is die zakenman en wat voor significantie heeft de scarabee.
Dit is een voorbeeld van een, voor mij, kenmerkend iets van de Invisibles (wat ik tot nu toe gelezen heb dus), een hoop onderdelen van het verhaal zijn onduidelijk.
Sommige vragen worden beantwoord, maar het grootste gedeelte blijft onuitgelegd.<HR></BLOCKQUOTE>

Het is niet de bedoeling van The Invisibles dat alles wat gezegd wordt per s? te maken heeft het overheersende plot. Daarentegen is het wel zo dat symbolen als de scarabee vrij belangrijk zijn voor de thematiek. De scarabee is een symbool voor de re?ncarnatie (min of meer) en The Invisibles begint zoals je zegt met de zin "and so we begin again", wat natuurlijk ook op een soort wedergeboorte slaat. Tenminste : dat is mijn interpretatie, wat een belangrijk woord is voor het lezen van The Invisibles. De zakenman is El Fayed, een randfiguur die later nog wel regelmatig opduikt. Alles wat je voorlopig moet weten is dat hij King Mob al een lange tijd kent, en een Invisible is.

Ik denk dat ik ongeveer hetzelfde gevoel had als jij, bij het lezen van Say You Want... Het eerste deel bouwt mooi op, en ondanks enkele zeer vreemde uitspraken en gebeurtenissen lijkt alles nog vrij normaal. Het is het typische "initiatie van de nieuwe held" verhaal, maar dan op zijn Morrisons. Samen met Dane leer je The Inivisbles zo'n beetje kennen.
En het is waar : het verhaal over de Sade maakte mij ook misselijk, en ik kwam tot dezelfde conclusie als jij, nml. dat dat wellicht de bedoeling was. Anderzijds moet ik bekennen dat het nut van Shelley e.d. ook een beetje aan me voorbijgaat. De implicatie is dat de figuren die je ziet eigenlijk vroegere leden van The Invisibles zijn, en het geeft wat extra punch aan Morrisons opvattingen (in Invisibles zelf bedoel ik) dat grote kunstwerken sowieso gemaakt worden door de vrije geesten van The Invisibles College.
Het stuk over Johannes de Doper en Orlando vind ik eigenlijk nog vrij goed, maar ik geef toe dat vooral de Sade me nogal verwart. Het is wel zo dat ik de Arcadia comics regelmatig met plezier herlees, dus misschien is het iets dat groeit, zeker naarmate je aan Morrison's stijl gewend geraakt.

-Stijn


------------------
"Fuck superheroes, basically. The notion that these things dominate an entire culture is absurd. It's like every bookstore in the planet having ninety percent of its shelves filled by nurse novels." Warren Ellis

[Harlekein]

I want a revolution!

Het is interessan om te lezen wat jullie gedachten over The Invisbles zijn en het maakt het een stuk gemakkelijker om een startpunt voor mijn interpretatie te vinden.

Ten eerste de skarabee. Ik was meteen onder de indruk na het lezen van "Truth speaks best in language of poetry and symbolism. I think. And those Egyptians would wrap up anything." Een sterk stukje dubbelzinnigheid. Er wordt dus al meteen ge?mpliceerd dat er veel symbolisme in het verhaal zal voorkomen.

Ik vond het eerste verhaal eigenlijk het best. De gedachten over de wereld die wij niet zien en het virus van de steden boeit mij enorm. Ik weet niet of The Invisibles hierin verder gaat, maar ik hoop zeker van wel. Het virus van de steden parasiteert op onze planeet, trekt de menselijke bevolking tot zich waarop men gaat leven, werken, voortplanten, sterven, enz. in de steden. Spiritualiteit wordt uit het oog verloren en alles rich zich op materie. Geld. De mens wordt eenduidig met slechts het doel: geld verdienen. In het 'Harmony House' worden degenen die zich niet zo gemakkelijk schikken op de harde manier omgevormd tot willoze machines, zodat zij beter in de moderne samenleving passen. De moderne samenleving die slechts het stadsvirus voedt. Dorpen groeien, nieuwe steden ontstaan totdat alles een grote stad is. Dan heeft het vitus het gastlichaam aarde overwonnen en volledig opgebruikt, waarop de mensen het virus naar andere planeten zullen verspreiden. Het beeld met de grote paddestoelen is ofwel de geboorteplaats van het virus of een beeld van een door steden verteerde planeet. (Andere cultuur, natuuromstandigheden, misschien zijn het paddestoelen als gebouwen.) Tevens zien we door de ogen van de duif, niet gelimiteerd door de menselijke geest en hun opvatting van realiteit, een zwarte gedaante boven het paleis in London. Dit moet de belichaming van het virus zijn en zo kan ik me voorstellen dat er in andere steden ook van dit soort wezens bestaan. Ook is het duidelijk dat de tegenstanders van de Invisibles dit virus steunen, aangezien zij het Harmony House leidden. Er is dus heel wat aan de gang in de wereld om ons heen.

Dat lijkt ook de boodschap te zijn in Arcadia, maar dan in een andere vorm. Allereerst wordt de revolutie bekritiseert. Immers zij die de nieuwe macht vormen zullen zich aan precies dezelfde misdaden schuldig maken als de machtehhbers voor hen. Absolute power corrupst absolutely. Dit zal doorgaan tot de volgende revolutie en ook de volgende revolutionairen zich zullen ontpoppen to gewetenloze machtmisbruikers. Een oneindige cyclus. (Zo ook geanalyseerd in George Orwells Animal Farm en in verstikkendere mate in 1984) Deze machtsmisbruik wordt ge?llustreerd door het verhaal van DeSade waarin een aantal hoofdpersonen terechtkomen. DeSade heeft dus ook door wat er verkeerd is met deze structuur en in dat opzicht vind ik het helemaal niet verbazend dat hij wordt verkozen tot architect van de nieuwe toekomst. Hij zal immers niet dezelfde fouten herhalen.

Het hoofd van John the Baptist was mooi symbolisme voor het feit dat wij allen niet bij een hogere macht voor raad zouden moeten zoeken, maar dit uit onszelf moeten putten. (Precies dezelfde reden waarom in de inlay van het album Lateralus van Tool het woord GOD in de hersennen is afgebeeld.) Immers, het raadplegen van John the Baptist resulteert slechts in het horen wat je wilt horen, ofwel horen wat je eigenlijk al weet. Dat de mysterieuze schaakspeler verteld dat dit de taal van het Utopia wordt is eigenlijk deprimerend, want dan zal de realiteit slechts in ons eigen opvattingvermogen bestaan. Er zullen nooit meer conflicten onstaan, maar wel elk beeld zal vertekend worden. Wat overigens niet klopt. Men kan wel horen zeggen wat men horen wil, maar zal de ander zijn toezeggingen ook waarmaken?

Iets wat mij ook opviel was dat KM vertelde dat de mensen in de Franse geschiedenis zichzelf zullen misleiden om hun uiterlijk te koppelen aan de aan hen bekende wereld. Als dit de aard van de menselijke geest is, zou dat echter betekenen dat men nooit iets vreemds of verbzingwekkends zou zien, omdat zij het signaal zo vervormen dat ze het gemakkelijk kunnen accepteren. Een zwakke redenatie van Morrison dus eigenlijk, aangezien sommige mensen in The Invisibles heel wat vreemdere dingen zullen zien.

De jagers uit het eerste verhaal behoren waarschijnlijk bij de vijand van de Invisbles en gaan wel degelijk doelgericht te werk, ook al zien ze het jagen zelf al als een sport. Ik vraag me echter wel af waarom de Invisibles zelf zich later als die jagers vermommen. Wat is daar de reden van.

Ook de 2 mensen in het park waren mij opgevallen. Ik had nog niet bedacht dat het Tom zelf was, maar dat is inderdaad wel logisch. Wel noemt de vrouw "an old man and a little boy". Tom en Dane? Er is daar iets vreemds aan de hand en ik denk dat Tom het pas beseft dat hij hetzelf is als hij zijn jeugdige zelf ziet en niet toen hij als zijn jeugdige zelf de oude man zag. Hoewel hij meer kijkt alsof hij de trieste toekomst kent dan dat hij verbaast is.

Wat mij wel is opgevallen het symbool van de appel. John Lennon geeft KM een appel waarna hij deze aan Ragged Robin aanbied, waarop zij antwoord "Eve may have fallen for that one. Ragged Robin's not so dumb." Later in het volgende verhaal zien we echter wel een vreemdeling een appel aanbieden aan Mary Shelley en kort daarop verliest zij haar dochtertje. Ook zien we een mand vol appels bij het verhaal dat door de dikke vrouw verteld wordt aan de Banker, Judge, Bishop en Duke. Het symbool voor paradijselijk verderf.

Overigens zijn Shiloh en George, de dichters, lid van het Invisible College zoals blijkt op pagina 132. En blijkbaar zijn de Invisibles voornamelijk bezig met het bereikbaar maken van een Utopia.

------------------
There is no possibility that any perceptible change will happen within
our own lifetime. We are the dead. Our only true life is in the future.
We shall take part in it as handfuls of dust and splinters of bone.
[George Orwell - 1984]

[This person has been edited by GOD (edited April 20, 1980).]

[Schizmo]

...

Sta mij toe er effe sprakeloos bij te zitten

...

...

Ok, ik ga hier straks absoluut op reageren, maar ik wil eerst mijn belofte aan Boomboom nakomen!

------------------
You better send in some of the lab guys. Let them figure it out.

[spondaman]

Valt inderdaad bar weinig aan toe te voegen.
Vooral het stadsvirus is erg goed en duidelijk geformuleerd. Al is het nog steeds niet helemaal duidelijk wat die paddestoelen nou precies zijn.
Maar het zou best een buitenaardse planeet of iets kunnen zijn. Als Dane het woord Barbelith wat op de muur is gespoten (King Mob's werk ?) aanraakt, ziet hij ook, iets wat wij kennen als, aliens, buitenaardse wezens.

Nog enkele dingen die mij opvielen.

Op pagina 78(waarschijnlijk pagina 4 van issue 2) van de TpB, staan Tom en Dane met elkaar te praten, in het 5de panel maakt Tom een handgebaar. Wat dit betekent wordt niet duidelijk.

Op pagina 139, waar de Invisibles aan tafel zitten te wachten tot King Mob arriveert, vraagt Dane aangeschoten "The Invisibles, yeah ? Are there like lots of them ? I mean, like, how many are there ? Lord Fanny antwoord met "How many angels can dance on the head of a pin, darling ?
Dezelfde vraag wordt gesteld door het hoofd van John the Baptist op pagina 208 en hij vraagt ook "Hom many pins in the cushion ?"
Waarschijnlijk is het antwoord "zoveel als je wilt" , maar waarom laat Grant Morrison dit 2 keer vragen door verschillende personages ?

Onder de brug op pagina 221, staat een jongen(?) te wachten op De Sade. Achter hem op de muur staat ook "Et in Arcadia est". Dit zal wel onbelangrijk zijn, maar het viel mij wel op.

------------------
Yo, I know how to treat my girl right. I never ask her to swallow my spunk until I go down on her first. It's just common courtesy.
Bobby L | www.technicalvirgin.com