Invisibles discussie : Kissing Mr Quimper

[spondaman]

The movie's called the Invisibles

Deze flinke laatste bundeling lijkt in het teken te staan van de film. Er worden enorm veel referenties gemaakt naar film en Morrison laat de comic soms aandoen als een, jawel; een film. Natuurlijk niet voor niks. In dit deel wordt de twijfel over het feit, of alles zich wel echt afspeelt, groter. Zeker als Robin in de toekomst zichzelf in het verhaal lijkt te schrijven en Mason een grotere rol lijkt te hebben dan we van tevoren dachten.

Hoofdstuk 1 :
Waarin King Mob geconfronteerd wordt met zijn angsten
Waarin Jack en Boy elkaar vinden
Waarin Fanny meer weet
Waarin Robin en Quimper een sterkere band krijgen

In dit eerste gedeelte gebeurd eigenlijk niet zoveel, aan de buitenkant dan, de personages daarentegen ontwikkelen zich in een razend tempo, met als climax de beginnende relatie tussen Boy en Jack.
Opvallend is dat bijna alle belangrijke personages hierin voorkomen. Nog opvallender is misschien de belangrijke rol van John-a-Dreams, die in zijn afwezigheid toch aanwezig lijkt te zijn. Zo wordt hij door Colonel Friday tegen King Mob gebruikt en lijkt Mason met hem een telefoon gesprek te hebben.
Naar het einde van dit hoofdstuk toe, gaat alles sneller en naderen verschillende verhaallijnen hun einde. Zo krijgen Robin en King Mob door dat ze worden gemanipuleerd, Mason en Takashi vorderen met de tijdmachine en Fanny heeft eindelijk door hoe het met Robin en Quimper zit.
Alle voorbereidingen lijken getroffen.

Hoofdstuk 2 :
Waarin de Invisibles Dulce aanvallen
Waarin Fanny en Quimper worden ontmaskerd
Waarin the blind chessman op het toneel verschijnt
Waarin Robin en Fanny's verleden duidelijker wordt

De beide groepen bereiden zich voor. De Invisibles met behulp van Mason en de Archons met behulp van the blind chessman, die niet echt een kant lijkt te kiezen, maar meer een neutrale figuur lijkt.
In Dulce aangekomen, worden geen levens gespaard om bij Quimper en de magic mirror te komen. Tussen de verwijzingen naar films en sprookjes door ontmoet Jack "per ongeluk" the blind chessman, die hem verschillende dingen toont. King Mob en Jolly Roger moeten een toekomst visie zien te weerstaan en Fanny confronteert Quimper met zijn verleden.
De gebeurtenis die Fanny en Quimper delen, vond ik eigenlijk heel erg vergezocht en snap ik nog steeds niet helemaal... waar slaat het allemaal op ?
Ook het verleden van Robin wordt opgerakeld en het wordt duidelijk dat zij al langer met de Invisibles bezig is, dan een ieder kon vermoeden. Ze lijkt zichzelf geestelijk en uiteindelijk fysiek in de gebeurtenissen te hebben geschreven. Haar obsessie met de Invisibles is ontstaan door het boek over deze groep, dat waarschijnlijk door King Mob geschreven is. Raar is wel, dat als je de toekomst niet kan veranderen en het boek King Mob's verhaal verteld, dat Robin daar ook in zou moeten staan en zij zichzelf er niet in had hoeven te schrijven.
Wat er nou uiteindelijk precies bereikt is door Dulce binnen te vallen is mij niet helemaal duidelijk, maar wordt iets duidelijk door hoofstuk 3.

Hoofdstuk 3
Waarin Robin terug naar huis gaat
Mason geconfronteerd wordt
King Mob actie onderneemt
Jack over zijn "ontvoering" vertelt

Het hoofdstuk begint met 23 pagina's over Robin en haar terugreis.
Misschien wel een van de mooiste, moeilijkste en sfeervolle verhalen van de Invisibles.
Veel wordt weggelaten en nog minder wordt verteld. Wat getoond wordt is dubbelzinnig en qua volgorde briljant en chaotisch. Het enige wat duidelijk wordt is dat Robin weer terug naar de toekomst gaat met behulp van de tijdmachine. Waardoor ik mij meteen afvraag : "Wat heeft de regering dan meegenomen ?" Takashi en Mason hebben toch iets moeten meegeven... een Trojaans paard, een bom of iets onnoembaars ?
In het tweede gedeelte van dit hoofdstuk confronteert King Mob Mason, terwijl Jack hardop halucineert over zijn ervaring. Een toekomst visioen of een symbolische droom.
Aan de andere kant blijkt Colonel Friday overbodig en verteld Sir Miles het slechte nieuws.
Ondertussen wordt de confrontatie van King Mob agressiever en lijkt Mason's echte aard naar boven te komen drijven.

Wat gebeurt er daarna ?
En dan verandert alles, zoals al het andere.
WITH A BANG
This is what it feels like

Invisibles topics
Say you want a revolution
Apocalipstick
Bloody hell in America
Counting to None

<font color="#cc6600" size="1">[ April 13, 2002 04:51 AM: Message edited by: Oh! ]</font>

[Oh!]

Heb zojuist de links even veranderd, zodat die nu ook werken. En ik ben halverwege het herlezen van de comics voor deze TPB, dus ik kan me morgen waarschijnlijk in de discussie mengen.

En ja, ik zal meteen die oude posts verwijderen, zodat dit een echte discussietopic blijft. [img]wink.gif[/img]

[spondaman]

Pfew... heel erge grote zucht.
De oude topics zijn weer opgedoken en deze dus ook.
Hopelijk wordt er nu meer op gereageerd...

[Oh!]

En er werd op gereageerd. Ook door mij. Maar al die posts zijn vanwege de Hostboard crash verdwenen. Pakken we de discussie nog een keer op? Of heeft iemand heel toevallig nog die posts in zijn of haar cache-geheugen zitten? Zou heel handig zijn!

Een Invisibles discussietopic met minder dan drie replies k?n echt niet! [img]smile.gif[/img]

[Volt]

Ik heb intussen het boek Anarchy For The Masses gekocht, het guidebook waarin elk issue van The Invisibles geannoteerd wordt en dat doorspekt is met interviews. Morgen ga ik eens wat relevante dingen opzoeken over de issues in Kissing Mr.Quimper en ze hier posten, zodat iedereen er iets aan heeft.

-Stijn

[Oh!]

Prima! Dan blazen we deze discussie nieuw leven in (al zal veel aanvoelen als een herhaling van zetten, maar ja, die crash, h?) en kunnen we ons opmaken voor een volgende Invisibles topic. Toch, Tim? [img]smile.gif[/img]

[spondaman]

<BLOCKQUOTE><font size=2 face="Verdana, Helvetica, sans-serif">quote:</font><table border="0" width="90%" bgcolor="#333333" cellspacing="1" cellpadding="0"><tr><td width="100%"><table border="0" width="100%" cellspacing="0" cellpadding="2" bgcolor="#FF9900"><tr><td width="100%" bgcolor="#DDDDDD"><font size=2 face="Verdana, Helvetica, sans-serif">Originally posted by Oh!:
... en kunnen we ons opmaken voor een volgende Invisibles topic. Toch, Tim? [img]smile.gif[/img] </font></td></tr></table></td></tr></table></BLOCKQUOTE>

Mhh...

[Volt]

Uit Anarchy for the Masses (+ eigen bevindingen)

Only Lovers Left Alive (issue #14)

De titel verwijst naar een boek van dezelfde naam door Dave Wallis over "youth creating a new society". Blijkbaar is het ook het refrein van een nummer van Pet Shop Boys genaamd "Dreaming of the Queen" wat lekker toevallig is aangezien we Col.Friday en Sir Miles in een soort droom zien praten over de dood van prinses Diana.
Dit eerste nummer van de TP dient vooral om de relaties en het liefdesleven van de verschillende Invisibles te tonen en ons bewust te maken van de steeds groter wordende dreiging van Mr.Quimper.

The Philadelphia Experiment (issue #15)

Col.Friday begint spontaan te bloeden wanneer "Satan" op visite komt (p.39 in de TP). Vreemd genoeg lijkt enkel Friday dit effect te ervaren, want we zagen geen bloedingen bij andere mensen die Satan ontmoeten, zoals Dane, Mary Shelley, Robin etc.. Quimper lijkt ook te suggereren dat Satan aanwezig was op de verkrachting van Lord Fanny, waar Quimper zelf natuurlijk ook ter plaatse was. Satan lijkt dus inderdaad een soort chess player te zijn die aanwezig is bij de vorming van zowel Invisibles als The Enemy.
King Mob en Ragged Robin panikeren intussen in een kerk in Philadelphia, waar John-A-Dreams voor het laatst gezien is. Over John kan je eindeloos theoriseren, maar Morrison lijkt toch vooral te suggereren dat John eigenlijk meerdere personages is, iemand die steeds weer in het "verhaal" The Invisibles kruipt, soms aan de kant van de Invisibles, soms als een agent van de Outer Church, en soms... als de neutrale Satan. Volgens Morrison zijn personages met een wit kostuum wellicht een "fiction suit" (lezer wordt zelf een personage in een verhaal) van John-A-Dreams, wie dat ook moge zijn.

Scorpio Rising(issue #16)

Mason's lange telefoongesprek en KM + RR in de kerk, dat is zowat de samenvatting van dit nummer.
Mason praat met iemand die John heet over de film Starship Troopers, die enkele thema's bevat die ook in The Invisibles van groot belang zijn. Het stukje over "Hercules" en Carl Jung gaat aan me voorbij, maar ja, mijn filmanalyses zijn dan niet zo doordacht als die van Mason [img]smile.gif[/img]
We leren ook dat Satan tekeningen maakt van Friday en Quimper, wellicht als een soort magisch ritueel (Satan zelf zou nooit toelaten dat men hem kan benamen, omdat naamgeving gelijkstaat aan "macht hebben over"). Quimper vraagt wel of hij de tekening van zichzelf mag houden, voor zijn "collection".. hmmm. Hetzelfde gebeurt min of meer wanneer King Mob gelooft dat John-A-Dreams zich achter een deur verschuilt, zijn wapen vuurt en daarna ontdekt dat achter de deur enkel een muur was met daarop zijn eigen naam. In zekere zin heeft King Mob dus juist op zichzelf geschoten, wellicht alweer een teken aan de wand (pun not intended) dat KM zijn gewapende strijd gaat opgeven in de toekomst. Ragged Robin begint plots zeer parano?de te doen over Mason Lang, implicerend dat hij misschien voor de vijand werkt..

Newton's Sleep (issue #17)

De titel verwijst naar een po?tische term van William Blake die daarmee kritiek gaf op de neiging, in zijn tijd, om elk fenomeen te beschrijven aan de hand van Newton's fysica-theori?n. Het gaat dus over wetenschappelijk optimisme/na?viteit, het idee dat de mens uiteindelijk alles gaat kennen, dankzij de wetenschap.
Satan deelt opnieuw appels uit (Quimper weet wat het gevaar hiervan is, en accepteert er geen, Friday is allang verdoemd), op een pagina vol verwijzingen naar Sneeuwwitje, de chaos godin Eris ("for the prettiest one") en impliciet natuurlijk het bekende Adam en Eva verhaal.
In dit nummer lijkt Mason weer helemaal gewonnen voor de zijde van The Invisibles. Maar zijn manier van aanpakken is duidelijk heel anders, en lijkt in zekere zin veel meer op de aanpak van de Outer Church (beelden, symbolen, woorden als wapens).

Einstein's Monsters (issue #18)

Titel verwijzend naar de atoombom, zoals ook wel al duidelijk mocht zijn door de foto van een atoomexplosie op de achtergrond (p.109). Zoals bekend was Einstein ??n van de vele wetenschappers die meehielp bij het ontwikkelen van kernwapens.
Satan jaagt Friday de schrik op het lijf door zichzelf min of meer te onthullen. Zoals gewoonlijk moet de lezer zelf maar interpreteren wat er precies gebeurt. "How could you have imagined a universe smaller than an atom ?" zegt Satan over de Outer Church. Verwijst naar het po?tische idee dat de Hel onnoemelijk veel kleiner is dan de Aarde, en de Aarde veel kleiner dan de hemel. Of eventueel naar de wetenschappelijke theorie dat het universum oorspronkelijk 10 dimensies had, en wij er slechts vier van kennen omdat de overige zes na de Big Bang zijn samengetrokken in ??n punt (i.t.t. de vier dimensies die na de Big Bang zich verspreiden). Altijd leuk om te zien hoeveel theorie?n Morrison in deze comic heeft proberen te stoppen.

Pavlov's Dogs (issue #19)

Indrukwekkende start van het nummer : Quimper's monoloog en een double splash page van de Magic Mirror, gevangen door de Enemy.
Satan en Dane hebben een zeer interessant gesprek dat heel veel impliceert. Let ook op hun positie i.v.m. het schaakbord. Geen van beiden kiest een kant en kijken naar het schaakbord "vanop de zijlijn". Dit impliceert dat Satan en Dane wellicht neutrale spelers zijn die een zeer aparte rol vervullen. Aangezien de Chess Player aan de Duivel doet denken, lijkt het logisch te vermoeden dat Dane een soort Jezus/God/Buddha is. Volgens mij (en het boek Anarchy For The Masses) impliceert een zin als "You're not blind. You can see me, can't you ?" dat zowel Dane als Satan eigenlijk spelers zijn van het videospel The Invisibles, en nu mekaar herkennen voor wat ze zijn.

Schr?dinger's Cats(issue #19)

Vooral de sc?nes met Robin in de toekomst vind ik fascinerend. Typisch Morrison om niet zijn hele verhaal mooi af te ronden met ??n enkele logische verklaring, maar om constant nieuwe interpretaties aan te bieden, tot op het punt dat de lezer verplicht is zelf zijn favoriete interpretatie te kiezen en daar bewijs voor te zoeken.
We zien ook beelden van de gedeelde vernedering/initiatie van Fanny en Quimper. Is de man met de camera Mason Lang ? Lijkt als iets wat hij zou doen, als filmfreak.
Dane en Satan zetten hun dialoog verder, alweer vol hints, verwijzingen, implicaties.. "All this shite's happened before.", zegt Dane, daarmee verwijzend zowel naar de tijd die eigenlijk een enkel voorwerp is en waarin alles op hetzelfde moment gebeurt, als naar de realiteit als een videospel dat je kan herspelen naar believen.
Aan het eind zien we Robin, klaar om de timesuit uit te testen en terug te keren naar haar eigen tijd.

All Tomorrow's Parties (issue #21)

In 2008 belandt Robin in een gekkenhuis, en heet ze plots Kay. Ze wordt ontdekt door Mason Lang en gerecruteerd bij The Invisibles. Dit is een zeer moeilijk nummer om te bespreken, aangezien het grotendeels om Robin's tijdreis gaat en vrij experimenteel qua opbouw is. Comics die uitdagen als deze, kom je niet vaak tegen, pretty impressive. Het nummer is ook een beetje triest, met Robin die afscheid moet nemen van King Mob. Er wordt ook ge?mpliceerd dat Robin aanwezig was, in haar timesuit, bij de Invisibles in de jaren '20, maar dat zij haar gezien hebben als een soort monster (een Archon wellicht). Ze toonde zichzelf ook aan de grootvader van Takashi, de man die de origami vouwde waarop het model van de timesuite gebaseerd is.

The Tower (issue #22]

De epiloog van Invisibles vol.2, waarin de grote thema's van deze volume nog eens herhaald worden. Jammer genoeg geen ideale introductie voor vol.3, maar als slotnummer werkt het wel degelijk. De titel verwijst naar de tarot kaart die staat voor "violent change", wat in zekere zin klopt : King Mob verschuift hier de manier van aanpakken van de Invisibles, en vooral zijn persoonlijke manier van werken (zoals je wel kan merken aan zijn kledij). Het hele nummer zit wel vol verwijzing naar culturele en politieke trivia, dus enkel diegenen die de referenties snappen (of ze opzoeken) zullen wellicht volledig tevreden zijn met dit nummer. Dat Quimper en John dezelfde figuur zijn wordt expliciet gemaakt door Satan, tijdens het einde van zijn gesprek met Dane, in Universe B. Colonel Friday wordt uiteindelijk vernietigd, zoals al een tijdje werd aangekondigd.

Nu is het wachten op de komst van Invisivles TP vol.3 ...

-Stijn

[Oh!]

Goede post-- dat geeft mij weer reden om de boel weer te herlezen en mijn bevindingen over deze nummers alsnog te posten in deze topic.

En inderdaad, wanneer wordt Invisibles vol. 3 eindelijk in TPB-vorm uitgegeven? Jammer dat DC niet zo snel is als Marvel tegenwoordig. [img]smile.gif[/img]

[spondaman]

Inderdaad goede post.
Ongeveer samengevat wat ook op barbelith.com stond, met natuurlijk je eigen mening.

Maar wat ik een beetje vreemd vind is dat je the chessplayer gewoon Satan noemt. Waarom ?
Ik zie hem eerder als figuur dat zowel Satan als God kan zijn, misschien wel allebei tegelijk.

Dat Mason de Fanny, Quimper scene heeft gefilmd vind ik wel een interessante gedachte. Hij is wel zo'n te rijke Brett Easton Ellis-achtige persoon. Het zou me niks verbazen.

En volgens mij is er laatst bevonden dat er 11 dimsensies waren ipv 10, maar ik kan het ook mishebben.

We moeten ook nog een topic over Entropy in the Uk doen, maar ik vond eerlijk gezegd de aandacht die dit topic gekregen heeft erg teleurstellend, dus ik weet niet of ik een nieuwe topic zal starten.